សូមស្វាគមន៏: កំណាព្យ


អ្នកព្រះភិរម្យ	ភាសាអ៊ូខ្ញុំ	បង្គំនឹកគុណ
ព្រះពុទ្ធព្រះធម៌	ព្រះសង្ឃជាមុន	គុណគាប់មហាធ្ងន់
	មាតាបិតា ។
ឧបជ្ឈាយ៍ជាធំ	កាលចាប់ដៃខ្ញុំ	ឲ្យធម៌កេសា
អនុសាវន	ព្រះកម្មវាចា	គុណតូអក្ខរា
	ទាំងសាមសិបបី ។
ខែចេត្រឆ្នាំច	ចត្វាស័កក	កគិតកាព្យថ្មី
លើកច្បាប់ប្រដៅ	កូនចៅប្រុសស្រី	តូចក្ដីធំក្ដី
	ចូរស្ដាប់គ្រប់គ្នា ។
ដ្បិតមនុស្សឥឡូវ	យកខុសជាត្រូវ	យកឆ្កួតធ្វើជា
អំពើអាក្រក់	ឡិកឡក់លីលា	ព្រហើនពានពារ
	អាងមាសអាងប្រាក់ ។
អាងព្រើលអាងប្រាជ្ញ	អាងកោងអាងកាច	អាងកាប់អាងចាក់
អាងជើងអាងដៃ	អាងវាយអាងធាក់	អាងគុកច្រវាក់
	អាងម៉ាស៊ិនកាត់ក ។
អាងសុទ្ធតែខុស	កូនអើយចាំចុះ	អាងនោះមិនល្អ
អ្នកគិតឲ្យល្អិត	ដ្បិតស្រុកលោកក្រ	ប្រមាតំណ
	តទៀតទៅមុខ ។
សាសនានៅឆ្ងាយ	លែងបានសប្បាយ	មានតែកើតទុក្ខ
កើតទាន់លោកិយ	ឮតែទំនុក	ដំណែលអាពុក
	ចូរចាំគ្រប់គ្នា ។
អ្នកជឿពាក្យចាស់	ជឿចាំឲ្យណាស់	កុំធ្វើបំពារ
អ្នកហ៊ានស្បែកដាច	អ្នកខ្លាចស្បែកជា	មនុស្សចោរប៉ោលបៀ
	កុំយកខ្លួនបៀត ។
ឃើញប្ញកគេល្អ	ទោះបីមានក្រ	យកគេជាញាតិ
គួររាប់អ្នកក្រៅ	ផៅអ្នកឯទៀត	រាប់រើសមារយាន
	សុចរិតត្រឹមត្រូវ ។
រៀនបទរៀនបាន	កុំកោងហួសខ្នាត	កុំភ្នាត់ហួសផ្លូវ
កុំភ្លើនភេ្លចម៉ែ	កុំប្រែហួសឱ	ឃើញចាស់សក់ស្កូវ
	កុំសូវមើលងាយ ។
បន្ទន់អាត្មា	ខ្លាចមេខ្លាចបា	ខា្លចតាខ្លាចយាយ
បំរើមហាក្សត្យ	ប្រយ័ត្នស្ដេចទាយ	ពាក្យពិតទំនាយ
	រលាយកេរ្ដិ៍ឈ្មោះ ។
ពាក្យស្តេចពាក្យគ្រូ	មានប្រៃមានជូរ	កម្រពិរោះ
ជួនទាយឲ្យទាប	ជួនទាយឲ្យខ្ពស់	ទាយឲ្យសក្ដិយស
	ទាយចុះកុំខឹង ។
បម្រើមើលភេទ	ចំណាំព្រះនេត្រ	ហេតុខ្លួនឲ្យដឹង
ខ្លួនខ្ជិលហៃព្រើល	លោកមើលសំឡឹង	សំឡក់ឲ្យប្រឹង
	ខំប្រិតសូត្ររៀន ។
បម្រើមើលពុត	ប្រាជ្ញាឲ្យមុត	សា្មរតីឲ្យមាន
បើខ្លៅឲ្យប្រាជ្ញ	បើខ្លាចឲ្យហ៊ាន	ចង់បានរបៀន
	កុំអៀនកុំខ្មាស ។
ពុតលោកជាធំ	ជ្រងោប៉ុនភ្នំ	ឯងមើលមិនច្បាស់
បម្រើលោកណា	លោកហ្នឹងជាម្ចាស់	លោកស្អប់អ្វីណាស់
	ប្រាសចោលឲ្យឆ្ងាយ ។
កុំឈមឈរជិត	កុំយកធ្វើមិត្រ	ភ្ជាត់ខ្លូនអន្ដរាយ
បើប្រពន្ធកូន	កូនចៅហា្វយ	អាពុកឬម្ដាយ
	ឱនកាយប្រតិបត្ដិ ។
អ្នកកុំមើលងាយ	ឃើញគេរីករាយ	ព្រួញខ្លួនប្រយ័ត្ន
ត្រកូលញាតិផៅ	កូនចៅមហាក្សត្រ	ស្មើថ្លើមប្រមាត់
	ប្រមាថមិនបាន ។
ទោះអ្នកដទៃ	អ្នកព្រៀងអ្នកព្រៃ	ដែលលោករាប់អាន
កុំថាតែមនុស្ស	ទោះសត្វតិរច្ឆាន	ឯងស្អប់ប៉ុន្មាន
	កុំហ៊ានប្រមាថ ។
របស់ឬទ្រព្យ	ដែលជាសំអប់	កុំបាច់សំអាត
ទ្រព្យណាសំឡាញ់	អស់អញឱហាត	ចូរចៅសង្វាត
	ជួយថែរក្សា ។
កុំជិះកុំជាន់	ស្មៅផ្ទីអាចម៍មាន់	ពាក្យចាស់ឧបមា
បុរាណហៅផ្ទី	ពីរបីប្រការ	កុំស៊ីត្រង់ណា
	ជុះដាក់ត្រង់ហ្នឹង ។
សាច់សាលោហិត	កុំផ្ដួលផ្ដេកផ្ដិត	ផ្ដួចទោសកើតប្ដឹង
អាពុកផ្ដែផ្ដាំ	ចូរចាំចេះថ្លឹង	សាច់ថ្លើមសួតឆ្អឹង
	និងស្បែកខាងក្រៅ ។
សាច់សួតក្នុងខ្លួន	ទុកស្មើបងប្អូន	ប្រពន្ធកូនចៅ
សរសៃនិងស្បែក	ចែកជាញាតិផៅ	ខ្ញុំស្រីខាងក្រៅ
	ជាស្មៅអាចម៍មាន់ ។
ស្រីខ្ញុំកំដរ	បើឃើញរូបល្អ	កុំលលូកលាន់
កុំលួចលបលេង	ក្រែងម្ចាស់គេទាន់	កុំភប់កុំភាន់
	អាប់អន់អាត្មា ។
បើអ្នកមានយស	មានសក្ដិខ្ពង់ខ្ពស់	គាប់នឹងរាជការ
ធ្វើធំធ្វើថី	មន្ដ្រីមានត្រា	ព្រះហ្លួងឧកញ៉ា
	សាលាកុង្សីយ៍ ។
ចេះច្បាប់បារាំង	កុំភ្លេចសច្ទំ	កតញ្ញូខន្ដី
កុំឆ្មើងហួសមាឌ	ភ្លេចញាតិប្រុសស្រី	ជំនុំកាត់ក្ដី
	យកឧបេក្ខា ។
កុំកាន់សីហលោ	កុំកាន់លោភោ	ទោសោមោហោ
កុំជក់អាភៀន	កុំឃ្លានផឹកស្រា	កុំស្អប់ខាងណា
	សច្ចាយកត្រង់ ។
ល្ងង់លោមពិសោធ	កុំឆបញ្ជោត	បញ្ចូលឲ្យបង់
ឲ្យបែកឲ្យបាក់	ពាក្យសត្យពាក្យសង្ឃ	កូនអើយផ្ចិតផ្ចង់
	តម្រង់សា្មរតី ។
កុំភើនឃើញប្រាក់	កុំភ្លើភ្លាត់សក្ដិ	ធ្លាក់ទៅវិចី
កាន់ឆមិនទសពិធ	រឹតឡើងរាសី	គាប់ពីលោកិយ
	ដល់បរលោនាយ ។
អ្នកក្ដីជាភ្លើង	កុំកាត់កាន់ជើង	អ្នកម្ខាងមើលងាយ
ចៅក្រមជាទឹក	រំឮករំលាយ	កុំជេរកុំវាយ
	បង្ខំនាំខុស ។
ចោរខូចលួចប្លន់	រីចោរស្មីគ្រស្មន់	តណ្ហាស្រីប្រុស
កុំស្អប់ខាងណេះ	បញ្ចេះខាងណោះ	លួងលោមបញ្ចុះ
	បញ្ចូលចិត្ដក្ដី ។
កុំដុតឲ្យក្ដៅ	បើឃើញគ្នាខ្លៅ	ប្រាជ្ញាគ្នាខ្លី
កុំឃ្លានប្រាក់ប្រុស	បន្ដុះខាងស្រី	បើកាន់ច្បាប់ថ្មី
	កុំចោលប្បាប់ចាស់ ។
កុំដៀលអ្នកស្រែ	ត្រកូលឯងខ្មែរ	កុំប្រែក្រឡាស់
ក្រឡេកឃើញគុណ	ទន់ខ្លួនសំពះ	កុំធ្វើអ្នកណាស់
	កុំត្មះអ្នកក្រ ។
អ្នកកុំភ្លេចគុណ	គ្រូលេខនព្វន្ដ	គ្រូសូត្រអក្សរ
កុំចាប់ដៃទាញ	គំនាប់ងក់ក	កុំជជែកត
	ស្មើមិត្រសំឡាញ់ ។
រាស្ដ្ររត់ចូលជ្រក	សូមសាកទៅមក	កុំអើឯងអញ
ពាក្យពុំពីរោះ	គេកើតមួក្នាញ់	គេដៀលផ្ទាលផ្ទាញ់
	អន្ដរាយកេរ្ដិ៍ឈ្នោះ ។
កុំឆ្មើងអាងបុណ្យ	ស្រដីឲ្យទន់	ពោលពាក្យពិរោះ
ខ្លួនអ្នកនឹងថ្កើ	នឹងឡើងសក្កិយស	កុំឆ្លៀតនាំឈ្នោះ
	ញុះញង់់អ្នកធំ ។
កុំស្អប់អ្នកតូច	បើឃើញគ្នាខូច	គួរគិតប្រមុំ
ទោសគ្នាតិចតូច	ផ្គួចឡើងជាធំ	ផ្សែងពួតជាដុំ
	ផ្លុំឆេះជាភើ្លង ។
កុំភ្លើនភ្លេចខ្លួន	ចេះសាសន៍ចិនយួន	កុំចោលខ្មែរយើង
កុំធ្វើក្រអីត	កុំពើតកុំពើង	កុំពាក់ស្បែកជើង
	ចូលវត្ដលោកសង្ឃ ។
ដោះមួកដាក់ឆត្រ	ឱនកាយប្រតិបត្ដិ	លំអុតឱនអង្គ
កុំស៊ីតាមឃា្លន	កុំហ៊ានតាមចង់	កាន់ច្បាប់ស្រុកហ្វ្រាង្ស៍
	កុំបង់សាសនា ។
កុំចង់ថ្កើងពេក	កុំលើកដំណេក	ហួសមេហួសបា
តែងខ្លួនឲ្យល្មម	មើលពូជពង្សា	សង្ខេបនិដិ្ធតា
	រឿងផ្គាប់បុណ្យសក្ដិ ។
បើទៅជារាស្ដ្រ	ប្រាជ្ញាវៃឈ្លាស	គូរវាសឆ្លកឆ្លាក់
ឲ្យឆ្លៀតរែកពុន	បើធ្ងន់សុំដាក់	ខំរកមាសប្រាក់
	ឲ្យគ្រាន់ទាន់ចាយ ។
រាជ្យបារាំងសែស	កូនកុំប្រហែស	កុំថ្នមរូបកាយ
ដើរគិតដេកគិត	ជួញជិតជួញឆ្ងាយ	បើចង់សប្បាយ
	ស្រេចនៅមានទ្រព្យ ។
រាជ្យហ្លួងពីមុន	រកស៊ីរែកពុន	មានក្រតាមភ័ព្វ
រាជ្យលោកឥឡូវ	ត្រូវខំឲ្យញាប់	តែខ្ជិលច្រើនជាប់
	ខ្នោះដៃខ្នោះជើង ។
តាំងពីឆ្នាំច	ចាំជាដំណ	ទំនិញឡើងថ្លៃ
ចងក្បិនឲ្យតឹង	ប្រឹងកុំសំចៃ	សញ្ជឹងយប់ថ្ងៃ្
	កុំឲ្យក្រខ្សត់ ។
បើចង់ស្រាលខ្លួន	រៀនសូត្រឲ្យមួន	ឲ្យមាំឲ្យស្ទាត់
កុំចេះស្ទាក់ស្ទើរ	ល្ងិល្ងើឥតបទ	បើចេះប្រាកដ
	ប្រាក់រត់តាមហៅ ។
កុំថ្មមកម្លាំ	កាប់ជីកចូកចាំង	កុំថារងាក្ដៅ
រៀនអ្វីរៀនឲ្យឆ្អិន	កុំឲ្យខ្លោចឆៅ	កុំដេកតែខ្លៅ
	ក្រក្រៅសណ្ដាប់ ។
បើល្ងង់ឲ្យចេះ	រករៀនតម្រិះ	រិះរកតម្រាប់
ឥន្ទ្រីយឆ្វែងស្ដាំ	កុំចាំគេប្រាប់	រៀនស្ដីរៀនស្ដាប់
	រៀនមើលឲ្យស្ដែង ។
កើតមកជាមនុស្ស	ទាំងស្រីទាំងប្រុស	មិនដែលចេះឯង
បើក្រឲ្យមាន	វិញ្ញាណចេះក្រែង	គិតគ្រប់កន្ែលង
	កុំដេកតែក្រ ។
កុំភ្លន់កុំលួច	កុំខ្ជិលកុំខូច	កុហកឆូវឆ
បោកប្រាសយកប្រាក់	ច្រវាក់ជាប់ក	កាន់មារយានល្អ
	សុចរិតត្រឹមត្រូវ ។
កូនអើយរកស៊ី	កកាយធរណី	ធ្វើស្រែយកស្រូវ
កុំតាមអ្នកណា	បាតាមតែឱ	លើកភ្លឺជិតផ្លូវ
	កុំស្រាស់បន្លា ។
គេដើរយប់ថ្ងៃ	មុតជើងមុតដៃ	ដឹងចៀសទៅណា
ចៀសចុះជាន់ស្រូវ	ហើយជេរផ្ដាសា	កូនមា្ដយអាណា
	ស្រាស់ដើរមិនរួច ។
កុំយកគល់ឈើ	ទៅដាក់ពីលើ	ទោះធំទោះតូច
ជំពប់ជើងគេ	គេថាឯងខួច	ជេដៀរដល់ពូជ
	ប្រដូចមេបា ។
លើកភ្នឺឲ្យធំ	បង្ហាប់ឲ្យមាំ	គាប់ភ្នែកទេវតា
ស្មើបានសង់ស្ពាន	នឹងមានផលា	កើតសាធុការ
	អាយុយីនវែង ។
កូនអើយធរណី	បើតាមគម្ពីរ	ដែលលោកសម្ដែង
កុំចង់បានធំ	ក្រមុំឆ្វៀលឆ្វែង	កុំលើកដីឯង
	លបដាក់ស្រែគេ ។
អំពើអាក្រក់	មួកចំរៀកសក់	ធ្លាក់ទៅនិរយេ
បន្ចុប្បន្នលោកិយ	កើតក្ដីវាយជេរ	មិនដែលខុសទេ
	ព្រោះដីមួយហត្ថ ។
កុំជួញចង់ទាស់	ខួចខាតរបស់	អស់ទ្រព្យសម្បត្ដិ
ចង់គង់ប្រយោជន៍	ឲ្យចេះប្រយ័ត្ន	ពាក្យឱមួយម៉ាត់
	ឲ្យគិតមួយម៉ោង ។
សំអាតផ្ចិតផ្ចង់	លើកភ្លឺឲ្យត្រង់	កុំលើកឲ្យកោង
អ្នកកុំប្រហែស	ក្រែងមានប្រហោង	លើកមើលទំនង
	ទំនាបទឹកហូរ ។
ចំនួនទឹកស្ទឹង	ទឹកព្រែកទឹកបឹង	ទឹកវាលទឹកអូរ
អ្នកលើលិចស្រូវ	ត្រូវបើកបង្ហូរ	អ្នកក្រោមកុំផ្ងួរ
	បន្ធួរហូសនៅ ។
រាំងរីងថ្ងៃយប់	ឆាប់លើកឆាប់ទប់	កុំឲ្យបាកជ្រៅ
កត្ដិកចេញខ្យល់	តម្កល់ទឹកនៅ	បើចង់បានស្រូវ
	ស្រេចនៅត្រឹមថែ ។
កុំយកគ្រាប់ត្នោត	ទៅដាំទៅដោត	ពីលើភ្លឺស្រែ
ចិត្ដគិតប្រមាណ	ចង់បានផ្កាផ្លែ	ដាំដុះបង្ហែ
	បង្ហិនខ្លួនឯង ។
ដល់ត្នោតឡើងគល់	ឡើងកើតនាំខ្វល់	ធាងលូតឡើងវែង
ភ្ជួររាស់ជាប់នឹម	ក្របីជាប់ស្នែង	ទទើសទទែង
	ភ្ជួរឆ្វេងមិនត្រូវ ។
ដល់ត្នោវាធំ	មានស្លឹកវាទុំ	វាជ្រុះក្នុងស្រូវ
ស្រែឆ្ងាយពីផ្ទះ	ឃ្លាតណាស់ពីផ្លូវ	ទំរាំតែទៅ
	រលួយស្រូវអស់ ។
កូនអើយកុំឆោត	បើចង់បានត្នោ	ដាំដោយកៀនកោះ
ដីទួលចំការ	ឯណាចន្លោះ	ដាំជារបោះ
	ជាយជួររបង ។
របៀបចំការ	ថែទាំរក្សា	យូរៗស្រាស់ម្ដង
ស្រាស់ឲ្យត្រូវជួរ	មើលគួរសមផង	កុំមើលមុជឆ្លង
	ទៅស្រាស់ខាងក្រៅ ។
មិនគាប់ប្រសើរ	របងវាដើរ	អ្នកម្ខាងវាក្ដៅ
កើតក្ដីកើតក្ដាំ	អស់ខោអស់អាវ	ខឹងអស់ញាតិផៅ
	ពីព្រោះចំការ ។

សូមស្វាគមន៏

Monday, August 1, 2011

កំណាព្យ

No comments:

Post a Comment